قند
شنبه, ۲۰ تیر ۱۳۹۴، ۰۲:۱۶ ق.ظ
۹۴/۰۴/۲۰
چقدر زیبا
ممنونم دوست گرانقدرم
یادت آرامم می کند
nasim
محمد رضا
چقدر زیبا
آه از رفتن هایی که درد میافرینند
ناصحی
نسیم دیار عشق گوارای تان
قند محبت همه در چای تان
خند و شکرخند شود زندگی
خوش ببری بهره والای شان
من در میان کلمات تو جوانه زدم و دفترهایم ناگهان لال شدند ..
به تو سلام می کنم که همواره از دستهایم هواداری می کردی
و هیچ گاه مرا در مهلکه عشق و نان تنها نگذاشتی !!
چقدر تیره است، روزهایی که از نام دلاویز تو تهی است !!
چقدر طولانی است ؛ جاده ای که گام تو را از یاد برده است !!
چقدر لجوج است، مدادی که نمی خواهد از تو بنویسد !!
چرا به من نگاه نمی کنی ؟
چرا دستی بر سر و روی کلمات یتیم من نمی کشی ؟
چرا سری به تنهایی من نمی زنی ؟
دلم را به خانه ی تو می آورم ..
برایم فنجانی عشق و تکه ای شعر بیاور ..
سلام مرا سبز کن ،
ای یگانه ای که سیاره های خانه ات پاییز و زمستان ندارند ..